บทความแนวคิดทางธรรมเรื่อง “ลิงแย่งผลไม้” โดย น.ท.สมปอง วัฒนกูล อศจ.บก.รร.นร.

ลิงแย่งผลไม้

โดย น.ท.สมปอง  วัฒนกูล   อศจ.บก.รร.นร.

มีลิงตัวเล็ก ๆ สองตัวไปพบผลไม้ใหญ่หนึ่งผล ลิงทั้งสองจึงกระโดดเข้าตะครุบพร้อม ๆ กัน แล้วก็ยื้อแย่งผลไม้นั้นไปมา  ต่างฝ่ายก็พูดว่า  “ผลไม้นี้ของฉัน ฉันเห็นก่อน”  ถกเถียงกันอยู่พักใหญ่ก็ไม่สามารถตกลงกันได้  ถึงแม้ลิงตัวหนึ่งจะเกิดความคิดว่า “เราควรแบ่งผลไม้กันคนละครึ่งดีกว่า” แต่ก็เกิดปัญหาอีกว่าจะมอบให้ใครเป็นคนแบ่ง เพราะถ้าให้ลิงตัวหนึ่งเป็นคนแบ่ง ลิงอีกตัวก็กลัวว่าตัวจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ  ได้ส่วนแบ่งที่น้อยกว่า  แล้วลิงทั้งสองก็เถียงกันอีกว่า “ฉันแบ่งเอง ฉันแบ่งเอง” ในที่สุดก็ตกลงใจไปหาลิงตัวใหญ่ให้เป็นคนแบ่งผลไม้ให้

ฝ่ายลิงตัวใหญ่กล่าวว่า “เราจะแบ่งให้เจ้าได้เท่า ๆ กันอย่างยุติธรรม” ว่าแล้วก็แบ่งผลไม้ออกเป็นสองชิ้น ชิ้นใหญ่ไว้ในมือขวา ชิ้นเล็กไว้มือซ้าย  แล้วก็มองดูผลไม้ทั้งสองชิ้น  เมื่อเห็นชิ้นในมือขวาใหญ่กว่าก็กัดกินชิ้นนั้นเพื่อให้เท่ากับชิ้นในมือซ้าย พอกินเสร็จก็มองดูผลไม้ทั้งสองชิ้นอีกครั้ง และเห็นว่าชิ้นในมือซ้ายกลับใหญ่กว่า        ก็กัดกินชิ้นนั้นทำเช่นนี้จนผลไม้หมดเกลี้ยงทั้งสองชิ้น ปล่อยให้ลิงตัวเล็กทั้งสองตัวนั่งมองหน้ากัน แล้วก็ทำตาปริบ ๆ ด้วยความเสียดาย

ถ้าลิงทั้งสองอาศัยความสามัคคีปรองดองกัน สามารถรอมชอมกันได้ ไม่ห่วงแต่ว่าจะได้มากหรือน้อย      มีความไว้วางใจกัน ให้เกียรติกัน ยอมให้ใครก็ได้เป็นผู้แบ่งปัน หรือถ้ามีความสันโดษ คือยินดีในส่วนที่ตนได้ พอใจในส่วนที่ตนมี เป็นต้น ลิงตัวเล็กทั้งสองย่อมได้ลิ้มรสผลไม้อันโอชะนั้นอย่างแน่นอน แต่เป็นเพราะขาดความสามัคคี มีแต่ระแวงซึ่งกันและกัน อาศัยแต่ความโลภเป็นที่ตั้ง มันจึงสูญเสียผลไม้ที่ควรได้อย่างน่าสงสาร

เรื่องนี้ให้แง่คิดว่า เมื่อผลประโยชน์เกิดขึ้น ความเป็นมิตร ความไว้วางใจซึ่งกันและกันก็มักจะหมดไป ความโลภคือความอยากได้จะเข้ามาแทน และเพราะความโลภนี่เองที่มักจะทำให้เราเสียประโยชน์ที่ควรจะได้ เข้าตำราที่ว่า โลภมากลาภหาย นั่นแล